باید نبایدهای دستور دادن به کودک چیست؟

0
28
زرافه جادویی - چگونه به کودک دستور دهیم ، ترفندها
زرافه جادویی - چگونه به کودک دستور دهیم ، ترفندها

با کودک لجباز چگونه برخورد کنیم 

“لطفاً اسباب بازي هايت را بردار”. یک درخواست ساده است. “غذا را روي زمين نريز” یا “بيا اينجا و كتت را از روي زمين بردار و آن را به چوب لباسي آويزان كن”همگي دستور به کودک هستند. برای جلوگیری از قانون شكنی كودک دستور دادن صحیح والدین به فرزندان را بیاموزید. والدين كودكاني كه بي توجه هستند اغلب قادر نيستند كه آموزش ها يا دستور روشن و قاطعی به كودكان خود بدهند.

تمام والدين، بويژه والدين كودكان دشوار، بايد قادر باشند كه آموزش ها يا دستورات روشن و موثري را به كودكان خود بدهند. شما بايد قادر باشيد كه به كودک خود بگوييد “بلافاصله به آن اتاق برو”ياد گرفتن دستور دادن به اين معنا نيست كه شما بايد همانند يك گروهبان مشق نظامي يک ريز با فرياد دستور بدهيد.

با اين وجود، چنانچه كودك شما معمولا بي توجه است و حتي هنگامي كه او را به دليل بي توجهي سرزنش مي كنيد، و به شما بد و بيراه می گويد، بايد قادر باشيد كه دستورات روشن و موثری به او بدهيد و از دستورات خود حمايت كنيد.

دستور دادن صحیح والدین به فرزندان
باید نبایدهای دستور دادن به کودک چیست؟

زماني به كودك خود دستور بدهيد كه از او مي خواهيد يك سوء رفتار خاص را متوقف سازد و شما اعتقاد داريد كه او از يک درخواست ساده براي متوقف ساختن آن سوء رفتار، سرپيچی خواهد كرد .همچنين، هنگامي كه از كودك خود مي خواهيد كه رفتار خاصی را شروع كند و شما اعتقاد داريد از يك درخواست ساده براي شروع اين رفتار، سرپيچی می كند، به او دستور بدهيد.

باید نبایدهای دستور دادن به کودک چیست ؟

روش دستور دادن به کودکان

فرض كنيد كه شما وارد اتاق نشيمن مي شويد و آیدا ، دختر هفت ساله و دشوار خود را میبيند كه بر روي كاناپه جديدی كه تازه خريداري كرد ه ايد در حال بالا و پايين پريدن است. شما بايد مستقيما به طرف او برويد و با حالت چهره جدي به چشمان او نگاه كنيد و تماس چشمي با او را حفظ كنيد. او را با نام صدا بزنيد، سپس با تن صداي محكم به صورت روشن و مستقيم به او دستور بدهيد. “آیدا ، بالا و پايين پريدن بر روي مبلمان برخلاف قانون ماست. از كاناپه بيا پايين”در اين صورت شما دستور روشني به او داده ايد.

در دستور دادن صحیح والدین به فرزندان ، دستور بايد روشن و صریح باشد نه مبهم و نامفهوم. در صورتي كه بگوييد” بيا اينجا و اين اسباب بازي ها را يكي يكي در قفسه بگذار! “كودك شما به احتمال بيشتري به دستور شما توجه خواهد كرد، اما اگر به صورتي مبهم بگوييد “يه كاري با اين اسباب بازي ها بكن!” احتمال اطاعت او از اين دستور شما كمتر خواهد بود.

به هنگام دستور دادن، از سئوال كردن يا بيان اظهاري غير مستقيم مانند “بالا و پايين پريدن بر روي كاناپه كار خوبي نيست”خودداري كنيد .  به  آیدا نگوييد” چرا بر روي كاناپه بالا و پايين مي پري؟”زيرا ممكن است در اينصورت او لبخندي به شما تحويل دهد و بگوید “آخر، خيلي بامزه است”.

همچنين، هنگامي كه رفتار بد در حال اتفاق افتادن است، براي قانون خود استدلال نياوريد، زمان توضيح دلايل، قبل از قانون شكنی كودک و يا زماني است كه رفتار نامناسب او پايان يافته است. در حاليكه، آیدا هنوز مشغول بالا و پايين پريدن بر روي كاناپه است، به او نگوييد”تو نبايد روي كاناپه بالا و پايين بپري.  پول زيادي براي آن داده ام. هنوز قسط های آن تمام نشده است.  فنر هايش در مي رود”بلكه فقط بگوييد: از كاناپه بيا پايين.

روش دستور دادن به کودکان را بیاموزید. پس از آنكه دستور خود را داديد، احتمالا آیدا به دستور شما توجه كرده واز كاناپه پايين خواهد آمد. با اين وجود، بياييد فرض كنيم كه آیدا تصميم می گيرد كه از دستور شما سرپيچي كند. شايد او بخواهد كه شما را بيازمايد و ببيند آيا شما براي حمايت از دستور خود، چيزي در اختيار داريد؟ براي حمايت از دستوری كه داده ايد، لازم نيست كه به شدت آیدا را تنبيه كرده و يا او را به تنبيه تهديد نماييد. اين كار ممكن است موجب پيچيد گي بيشتر يك مسأله دشوار ميان والد وكودک شود.

نکات مهم در زمان دستور دادن به کودک

ممکن است کودک‌تان با گفتن “یک دقیقه صبر کن!” نسبت به سخنان‌تان واکنش نشان دهد و یا کاملاً شما را نادیده می‌گیرد. در هر صورت، کنار آمدن با کودکی که به حرفتان گوش نمی‌دهد دشوار است. برخی از والدین وظیفه‌ی درخواستی را خودشان انجام می‌دهند و این گونه واکنش نشان می‌دهند؛ در حالیکه برخی دیگر با داد زدن یا غر زدن سعی می‌کنند کودکان را وادار سازند از آن‌ها اطاعت کنند. برای دستور دادن صحیح والدین به فرزندان اين گامها را برداريد:

روش دستور دادن به کودکان

  1. به كودك خود نزديك شويد.
  2. حالت چهره جدي داشته باشيد.
  3. او را به نام صدا كنيد.
  4. با او تماس چشمي برقرار كرده و آن را حفظ كنيد.
  5. از تن صداي محكم استفاده كنيد.
  6. دستوری مستقيم، ساده و روشن به او بدهيد.  دستورات باید در حد سن و فهم کودک باشد.
  7. هرچه تعداد دستورات کمتر باشد اجرای آن‌ها راحت‌تر و مؤثرتر است.
  8. دستورات نباید با تهدید همراه باشد بلکه با لحن قاطعانه و خوب گفته شود.
  9. دستور دادن به کودکان باید در زمان مناسبی باشد مثلاً بهتر است هنگامی که کودک در حال تماشای کارتن مورد علاقه‌اش یا در حال بازی با دوستانش است دادن دستور را به زمان دیگری موکول کنیم.
  10. در صورت لزوم با استفاده از محروميت زمانمند ، از دستور خود حمايت كنيد.
  11. به اطاعت از دستور حتماً پاداش بدهید.
اشتباهاتی که والدین هنگام دستور دادن به کودکان مرتکب می‌شوند

دستور دادن صحیح والدین به فرزندان

1. روش دستور دادن به کودکان : بیش از اندازه دستور دادن به کودک را متوقف کنید .

اگر کودکتان اولین باری که به او فرمانی می‌دهید، به حرفتان گوش نمی‌کند، نحوه‌ی دستور دادن به کودک را بررسی کنید. این مشکلات رایج، احتمال فرمان‌برداری کودک‌تان را کاهش می‌دهند:

ممکن است روزانه صدها دستور به کودکتان بدهید، از “جوراب‌هایت را بردار” گرفته تا “چنگالت را محکم روی میز نزن”. اگر فرزندتان اغلب اوقات رفتار درست و مناسبی ندارد، شاید به این دلیل باشد که نسبت به کودکان دیگر، دستورهای بیشتری دریافت می‌کند.

دستور دادن بیش از اندازه و راهنمایی‌های پرجزئیات مانند “داخل خطوط را رنگ کن” و “جوراب‌هایت را بردار”، موجب می‌شوند فرزندتان به شما توجهی نکند. اگر به طور مرتب درباره‌ی مسائلی که اصلاً اهمیتی ندارند، آن‌ها را نصیحت کرده و اخطار می‌دهید، صدای شما به صدایی مزاحم تبدیل خواهد شد.

تنها راهنمایی‌های بسیار مهم را به آن‌ها گوشزد کنید و از دادن دستورات اضافی که به جای روشی که فرزندتان باید کاری را انجام دهد، مربوط به شیوه‌ی دلخواه شما از انجام شدن کارها هستند، پرهیز کنید. ممکن است دیدن فرزندتان در حالیکه کاری را خودش انجام می‌دهد ناخوشایند باشد، اما حساسیت بیش از اندازه عواقب جدی خواهد داشت.

2. روش دستور دادن به کودکان :دستورات را با تحکم و واضح ادا کنید .

کلماتی که هنگام فرمان دادن به فرزندتان استفاده می‌کنید، از اهمیت بالایی برخوردارند. جملاتی مانند “میشه الان بری و مسواک بزنی؟” یا “الان اسباب بازی‌هات رو بردار، باشه؟” به طور ضمنی بیان می‌کنند که انجام این کار، اختیاری است. این نوع دستورات باعث می‌شوند لحنتان تحکم آمیز نباشد.

دستورات را با تحکم و واضح ادا کنید و از جملاتی که گویی از همسایه‌تان درخواست چیزی دارید، پرهیز کنید. در عوض، با لحنی آرام و قاطع، دستورات را بیان کنید تا با قدرت به نظر برسید.

3. روش دستور دادن به کودکان : دستورات را تکرا نکنید.

با غر زدن به فرزندتان می‌آموزید که لازم نیست اولین باری که صحبت کردید به حرفتان گوش کند و درمی‌یابد می‌خواهید چندین بار این دستورات را تکرار کنید و هیچ لزومی در گوش دادن به آن‌ها برای اولین بار وجود ندارد.

به جای گفتن “من پنج بار به تو گفته‌ام که این بازی ویدیویی را خاموش کنی!”، فقط یک بار به او بگویید. سپس، با یک اخطار “اگر، آنگاه” او را مطلع کنید. به وی اجازی ندهید پس از اینکه چیزی را برای اولین بار به او گفتید، شما را نادیده گرفته و یا انجام آن کار را به تاخیر بیندازد.

4. روش دستور دادن به کودکان : نتایج عمل نکردن به دستور را برای او توضیح دهید . 

اگر فرزندتان با گفتن “برو مسواک بزن”، هیچ واکنشی نسبت به حرف شما نشان ندهد، هیچ کاری انجام نخواهید داد و او یاد می‌گیرد که نیازی نیست به حرفتان گوش کند. جملاتی مانند “دوباره به تو نمی‌گویم، برو دندان‌هایت را مسواک بزن” که هیچ نتیجه‌ی واقعی در پی آن‌ها نیست نیز موثر نخواهند بود.

هر بار که فرزندتان با اخطار “اگر، آنگاه” به حرفتان گوش نکرد، یک نتیجه‌ی منفی بیان کنید. می‌توانید لوازم الکترونیکی‌اش را از او بگیرید یا به او بگویید باید زودتر بخوابد، اما مطمئن شوید نتیجه‌ای را بیان می‌کنید که او را ترغیب می‌کند دفعه‌ی بعد به حرفتان گوش دهد.

5. روش دستور دادن به کودکان : از تقویت کننده مثبت استفاده کنید .

هر نوع پاداش یا نتیجه‌ای که باعث شود دفعات تکرار یک رفتار افزایش پیدا کند یک تقویت کننده مثبت محسوب می‌شود. تقویت مثبت رفتار، یک شیوه‌ی انگیزش است.

ممکن است فرزندتان بدون تقویت و توجه مثبت، انگیزه‌ی پیروی از دستورات را از دست بدهد. لازم نیست هر بار که کاری انجام می‌دهد، به او پول بدهید و یا هر بار که ظرفی را داخل سینک آشپزخانه می‌گذارد به او وعده‌ی رفتن به پارک بدهید؛ اما تقویت مثبت اهمیت بسزایی دارد.

برای اطاعت فوری او را ستایش کنید. می‌توانید بگویید “آفرین که هنگامی که از تو خواستم تلویزیون را خاموش کنی، بلافاصله این کار را انجام دادی!” یا “مرسی که اولین باری که صدایت کردم، سر میز نهار حاضر شدی”. این عبارات، رفتار خوب را تقویت کرده و فرزندان را تشویق می‌کنند تا از دستورات‌تان پیروی کنند

 

نوشته های مشابه
طرز برخورد با کودک دمدمی مزاج چگونه است؟
فریاد زدن یا کتک زدن کودک ،برخورد صحیح با اشتباه کودک
به تنبیه بدنی کودکان نه بگویید
شیوه های تربیت صحیح کودک

لینک اینستگرام:
https://www.instagram.com/zarafeyejadooyi/

ارسال یک پاسخ

لطفا دیدگاه خود را وارد کنید!
لطفا نام خود را در اینجا وارد کنید